شورای حقوق بشر، اجلاس سی و یکم – ۲۳ فوریه ۲۰۱۶
بیانیه
کتبی کمپین جوبیلی، یک سازمان غیر دولتی با رتبه مشورتی
۱۵
فوریه ۲۰۱۶
گفتگوی تعاملی با گزارشگر ویژه در وضعیت حقوق
بشر در جمهوری اسلامی ایران
حقوق بشر و آزادی مذهب یا اعتقاد:
کمپین جوبیلی مایل است اطلاعات مربوط به شرایط
فاحش حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران را ارائه دهد. فقدان بی اندازه آزادی مذاهب در ایران یکی از
بزرگترین شکست ها و افت های سابقه حقوق بشر ایران است. نقض گسترده حقوق بشر
همچنان دو دولت و جامعه ایران شایع است. اگرچه ایران یک امضا کننده میثاق بین المللی حقوق مدنی و
سیاسی است که آزادی های مذهبی را تحت ماده ۱۸ تضمین میکند، ایران همچنان به
استفاده از حاکمیت سرسخت اسلامی خود در عدم بردباری مذاهب به جز اسلام شیعه جعفری
ادامه میدهد. انتخاب پرزیدنت روحانی باعث ایجاد امیدواری شد در حالی که او در
بیانیه های متعدد علنی وعده عدالت و
رفتار برابر با گروه های اقلیت داد. متاسفانه، این وعده ها کاملا پوچ از آب در آمد
و در دوره روحانی تبعیض علیه اقلیتهای مذهبی افزایش یافت.
آزادی مذهب یا
اعتقاد:
ایران تمامی
قانون های خود را بر اساس آموزشهای اسلامی بنا مینهد از جمله قانون اساسی که
سرسختانه اعلام میکند که ایران یک کشور اسلامی است اگرچه موقعیت رسمی به مذاهب
اقلیت از جمله مسیحیان، یهودیان و زرتشتیان میدهد. این مذاهب باید در محدوده ای که
قانون اسامی اسلامی تعیین میکند عمل کنند. آزادی این اقلیتها بسیار محدود است و
اغلب توسط مقامات به طور مناسبی دریافت نمیشود. چون قانون اساسی از عبارات گسترده
و پهن استفاده میکند و به هر حکمی که توسط دکترین اسلامی حمایت میشود مشروعیت
میدهد، مقامات به طور مرتب از قانون برای هدف قرار دادن و تبعیض علیه اقلیتهای
مذهبی سوء استفاده میکنند. اغلب اوقات، اعضای اقلیتهای مذهبی تحت سایر اتهامات
مانند جرائم سیاسی و امنیتی محاکمه میشوند در حالی که در واقعیت دلیل اصلی دستگیری
آنها مذهب شان است.
تبعیض و سرکوب
مسیحیان:
علیرغم اینکه
مسیحیت به طور رسمی توسط دولت ایران به عنوان اقلیت مذهبی شناخته شده است، مسیحیان
جزو مردمی هستند که بیشترین هدف سرکوب قرار دارند به خصوص کسانی که از اسلام به
مسیحیت میگروند. تمامی گروه ها و اعضای مسیحی باید توسط دولت ثبت شوند. آنها سپس
دائما توسط وزارت اطلاعات و امنیت یا سپاه پاسداران تحت نظارت قرار میگیرند. وزارت
اطلاعات و امنیت باعث شده است که بسیاری از مسیحیان به دلیل تهدید و ارعاب از کشور
بگریزند و در جدا سازی جوامع از نوکیشان مسیحی یا کسانی که دیگران را دعوت به
مسیحیت میکنند شناخته شده است. کلیساهای مسیحی از استفاده از زبان رسمی ایران،
فارسی، در خدمات خود منع شده اند. تبعیت
از این قانون توسط مقامات دولتی نظارت میشود.
مسیحیان در دین خود
آزادی عمل دارند، با این حال، بر اساس قانون، تبلیغ دین [مسیحیت] اکیدا ممنوع است.
از آنجا که به اشتراک گذاری اعتقاد خود با دیگران آموزش کلیدی مسیحیت است، مسیحیان
بنابراین در انجام کامل باورهای خود محدود شده اند.
گزارش شده است که
در سال ۲۰۱۵ حداقل ۹۰ نوکیش مسیحی به دلیل اعتقاد خود دستگیر و زندانی شده اند. به
مسیحیان بازداشتی اغلب پروسه قضایی ارائه نمیشود. در برخی موارد آنها بدون دریافت
یک وکیل یا حتی اتهام رسمی در بازداشت نگاه داشته میشوند و اغلب محکومیت آنها ناعادلانه
طولانی تر میشود. برای مسیحیان این امر عادی است که در بازداشت با شکنجه فیزیکی و
روانی مواجه شوند که تلاشی توسط مقامات برای گرفتن اطلاعات یا اعتراف از آنها است.
علاوه بر این، آنها را در زندان در کنار مجرمینی نگاه داشته میشوند که به دلیل
جرائم خشونت آمیز بازداشت شده اند که امنیت مسیحیان را تهدید میکنند. در آخر، در
حالی که برخی توجهات پزشکی ابتدایی دریافت میکنند، سایرین کاملا از آن محروم
میشوند. در نوامبر گذشته ۱۳ مسیحی در ورامین بازداشت شدند. اعضای خانواده آنها
نگارن محل نگاهداری کسانی که بازداشت شده اند بودند زیرا مقامات افشا نکردند که
این مسیحیان را به کجا برده اند.
تبعیض و سرکوب
بهاییان:
بهایی یکی از
گروه های مذهبی آسیب پذیر است که مورد بیشترین هدف قرار گرفته است. آنها مطلقا
دارای هیچگونه حقوق مذهبی یا حفاظت قضایی نیستند زیرا مذهب آنها توسط دولت به رسمیت
شناخته نشده است. بهاییان همچنین از چیزهایی مانند تحصیلات و مسکن طرد شده اند. طی
دو سال گذشته، حدود ۱۰۰ کسب و کار بهاییان توسط دولت بسته شده است. این نشان دهند
فقدان کامل آزادی است که بهاییان تجربه میکنند و نه تنها بر امور مذهبی آنها بلکه
بر تمامی بخشهای زندگی آنها تاثیر میگذارد.
در سال ۲۰۱۵، حداقل ۱۰۰ بهایی به دلیل اعتقادات
غیر قانونی خود در زندان به سر بردند. تمامی بهاییان موظف به ثبت نام با پلیس
هستند. ۲۴ بهایی اخیرا به دلیل انجام اعتقادات خود بازداشت شدند. دولت اغلب مجازات آنها را نه فقط به دلیل فعالیتهای غیر
قانونی مذهبی بلکه به عنوان تهدیدی برای کشور افزایش میدهد. بهاییان مشابه با
مسیحیان انجیلی [پروتستان] به عنوان یک تهدید برای دولت اسلامی ایران محسوب
میشوند. مانند مسیحیان، بهاییان نیز از فقدان پروسه قضایی رنج میبرند.
محدودیتهای و بستن ساختمانهای مذهبی و در ارتباط
با مذهب:
بعد از انقلاب ۱۹۷۹، دولت تمامی تائیدیه های
ایجاد کلیسای های جدید را متوقف کرد و با از میان برداشتن ساختمانهایی که مربوط به
اقلیتهای مذهبی میشود از جمله کلیساها و کسب و کار بهاییان به پیش رفت.
تهران بسته شدن اجباری تعداد بسیار زیادی کلیسا
را تجربه کرده است. یکی از اینها کلیسای پروتستان امانوئل است جایی که در آن اکثر
۱۳ مسیحی بازداشت شده که در بالا گزارش شد قبل از آنکه در سال ۲۰۱۲ به زور بسته
شود حضور پیدا میکردند. مقامات در ژانویه ۲۰۱۶ اعلام کردند که کلیسای کاتولیک
چالدین در تهران که دو سال قبل به طور غیر قانونی مصادره شده بود تبدیل به یک مرکز
دعا و نیایش مسلمانان خواهد شد. زمانی که اعضای این جامعه با شکایات در مورد
مصادره غیر قانونی کلیساهایی مانند این کلیسا به نزد دولت رفتند، دولت آشکارا
[مفتضحانه] با بی عملی پاسخ داد. کلیساهایی که باز میمانند توسط دولت با دوربین
های امنیتی تحت نظارت قرار میگیرند و اجازه ندارند با از استفاده از زبان فارسی
کار و فعالیت کنند. کلیساهای خانگی که در سالهای اخیر در سراسر ایران گسترده شده
اند، به طور خاص زیر تهدید قرار دارند در حالی که پلیس اغلب با خشونت به این
کلیساها یورش برده و وسائل شخصی حاضران را با خود میبرند.
توصیه ها:
·
بر ایران فشار بیاورید تا استانداردهای بین
المللی در رابطه با آزادی مذاهب را رعایت کند به خصوص با اشاره به میثاقهایی نظیر
میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی که ایران آن را امضا کرده است.
·
به درخواست از ایران برای اجازه دادن به گزارشگر
ویژه در مورد وضیعت حقوق بشر در ایران و گزارشگر ویژه در مورد آزادی مذهب یا
اعتقاد برای ورود به کشور ادامه دهید.
·
از دولت مصرانه بخواهید اقلیتهای مذهبی بیشتری
به خصوص بهایی را به رسمیت بشناسد و به آنها حق انجام اعتقادات خود را بدهد و
همچین حقوق آنها در سایر بخشهای جامعه مانند حق کسب و کار و تحصیلات را اعاده کند.
·
به دولت فراخوان دهد تا به حقوق اقلیتهای مذهبی
که توسط دولت از پیش به رسمیت شناخته شده اند احترام بگذارد. شورای حقوق بشر باید
دستگیری و رفتار ناعادلانه که دلیل مذهبشان مورد اتهام قرار گرفته اند محکوم کند.
·
از دولت بخواهید تا قانون اساسی و قوانین را
مشخص تر کند تا مقامات نتوانند از قانون سوء استفاده کرده یا تبعیض علیه اقلیتهای
مذهبی بر اساس تعبیر و تفسیر خود از آموزشهای اسلامی را توجیه کنند.
·
به دولت فراخواند دهید تا تمامی زندانیانی که بر
اساس اعتقادات مذهبی خود نگاه داشته شده اند را آزاد کند.
